Dicía o poeta mejicano Octavio Paz:
“A artesanía non quere durar milenios, nin está posuída pola présa de morrer pronto. Transcorre cos días, flúe connosco, desgastar aos poucos, non busca a morte nin a nega: acéptaa. Entre o tempo sen tempo do museo e o tempo acelerado da técnica, a artesanía é o latexado de tempo humano. É un obxecto útil pero tamén fermoso; un obxecto que dura, pero que se acaba e resígnase a acabarse; un obxecto que non é único como a obra de arte e que pode ser reemplazado por outro obxecto parecido pero non idéntico. A artesanía ensínanos a morrer e así nos ensina a vivir”.
viernes, 26 de febrero de 2010
miércoles, 24 de febrero de 2010
Broches
jueves, 18 de febrero de 2010
mochila
domingo, 7 de febrero de 2010
viernes, 5 de febrero de 2010
billetera
Suscribirse a:
Entradas (Atom)